ผมรู้สึกดีมาก
หลังจากวันหนึ่งที่ผมได้โพสต์บทความตอน
“ผลผลิตจากการบังคับมะนาวนอกฤดู”
ของสวนของผม
โดยในบทความนั้น ผมเขียนว่า
“ในช่วงเดือนที่ผมต้องบังคับมะนาวนอกฤดู ในเดือนสิงหาคม
พอดีผมป่วยเป็นโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท
จึงปล่อยให้ภรรยาและลูกชายวัยรุ่นบังคับมะนาวนอกฤดูแทน
และผลการบังคับมะนาวก็ได้ผลเป็นที่น่าพอใจพอสมควร”
ข้อความส่วนนี้ ผมไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะส่งผลถึงเพื่อนเกษตรกรบางคนที่ป่วยด้วยโรคนี้
ซึ่งเป็นโรคเดียวกันกับผม
ต่อมาเพื่อนเกษตรกรคนหนึ่งได้โทรศัพท์มาถึงผม ถามถึงอาการป่วยด้วยโรคนี้
โดยอยากทราบว่าผมรักษาตัวอย่างไร ที่ไหน
เพราะสามีของเขาก็ป่วยด้วย..
ผมได้แนะนำให้เขาไปพบหมอคนหนึ่ง ซึ่งเป็นหมอรักษาโรคกระดูก
เป็นอาจารย์หมอที่สอนนักเรียนพยาบาล นะผมเข้าใจอย่างนั้น วันผมไปพบหมอ ท่านว่า
อาการป่วยของผมไม่จำต้องผ่าตัด เพียงฉีดยา ทานยา และใช้วิธีบำบัดโดยใช้ลูกประคบ
ก็มีโอกาสหายได้
ผมไปพบหมอ 2 สัปดาห์แรก
อาการผมก็ดีขึ้น จากเดินไม่ได้ ก็สามารถเดินเหินไปไหนได้ พอไปพบหมอครบ 4 สัปดาห์
ผมก็เดินได้ปกติ สามารถไปทำงานได้ และทำงานที่สวนได้เหมือนเดิมแล้วครับ...
จากบทความที่โพสต์ไว้แต่เมื่อนั้น ทำให้ผมรู้สึกว่า
แค่เขียนข้อความไม่กี่คำ ผู้อ่านก็ได้ประโยชน์จากข้อความในลักษณะเป็นคุณ
แก่ตัวเขาแล้วนั้น ชั่งเป็นบุญเหลือเกินนะ มันอาจทำให้เขาได้พบหมอที่ดีมีคุณภาพ
และได้หายจากโรคอันเจ็บป่วยและทรมานนั้นได้ในเร็ววันนะครับ ผมว่า...
ฉะนั้นแล้ว
นอกจากผมจะปลูกมะนาวเพื่อเสริมรายได้แล้ว แต่ผลพลอยได้อีกอย่างคือ
ได้บอกข่าวประเสริฐให้กับเพื่อนเกษตรกรอีกทางหนึ่งด้วยครับ...มันปลื้มใจจริง ๆ
ครับ..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น